Walka duchowa

przemko111

co myslicie o zamnknieciu siebie zycie we wlasnym swiecie?
pewnie to grzech.

dr A. Nielski

To nie grzech, to głupota, która może prowadzić do grzechów i chorób.

Proś Pana Boga, by dał Ci siły do zaakceptowania samego siebie i polubienia innych, z wyrozumiałością dla ich słabości.

I ja też za Ciebie będę prosił.

niepoprawna optymistka

a jeśli będąc zamkniętym w sobie będzie mi lepiej ? nie wystarczy mi świadomość że jest ze mną Bóg ?

Vickyy12

A czy Jezus był zamknięty w sobie? Czy jednak nie pomagał innym, właśnie, nie był cały otwarty na ludzi, na ich cierpienia, niedole? Czy pomimo ogromnego bólu wewnętrznego, przewyższającego wszelkie inne - depresje, zmartwienia, rozgoryczenia - nie ostrzegł apostołów, aby czuwali? Dbał o ich dusze? Mógł też się zamknąć w sobie, pogrążyć w bólu, a jednak.

Pozdrawiam i błogosławię w imię Matki Bożej!

ARGAYL

Albin

Odosobnienie się na krótki czas może być bardzo pożyteczne. Sam Pan Jezus to praktykował:

"Nad ranem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił" Mk. 1:35

Ale na dłuższą metę może to być bardzo szkodliwe:

"Za żądzą idzie odludek i z każdą radą wojuje" (Prz. 18:1).

Magdzia

hm...to co człowiek w sobie przeżywa jest bardzo ważne. Nawet jak nie potrafi o tym mówić to nie oznaka że ''jest nieśmiały'', czy jak dla innych ''grzeczny'', ''spokojny''.
To są czasem pozory.
Nikt nie rodzi się nieśmiały, ale takim się staje poprzez jakieś przykre wydarzenie czy słowa.
Jak byłam dzieckiem nie byłam ''nieśmiała''. Później jak słyszałam o sobie przykre rzeczy to zaczęłam chować się do środka. W szkole uznali to że jestem ''grzeczna''.
Wolałam stworzyć sobie swój świat gdzie prawie nikogo do siebie nie dopuszczałam. z jednej strony wolałam być sama i tak mi było dobrze. A z drugiej strony potrzebowałam kogoś bliskiego. potrzebowałam być z innymi.
Ogrodziłam się takim murem że trudno było mi później z tego wyjść.
Dlatego mam teraz takie coś że gdziekolwiek się znajdę to czuję się niepewnie.
A na tle klasy, grupy źle się czułam. Zaczęłam stronic od ludzi.
Zamiast ze mną się zaprzyjaźnić, porozmawiać to mi dokuczali.
Nic nie poradzę, że mam takie środowisko i otaczam się taką ''nieżyczliwością''.

Jestem takim człowiekiem jak inni, ale niektórzy dawali mi do zrozumienia,że jest według nich ''gorsza''.
Dlaczego? być może że jestem biednej rodziny. I to jakoś inaczej wygląda.
Bo przecież inni są lepsi od Ciebie.
Tak myślę może i tak Bóg dał im coś w formie materialnej, ale nie potrafią się podzielić.
Nie będą się z nami przyjaźnić bo nie mają z nas korzyści.
Po co komu biedna koleżanka która nie ma cię czym pochwalić.
I taka osóbka jest wręcz odpychana. A jak odpychają poza swój ''wspaniały krąg'' to do takiej osóbki później podchodzą takie ''nieodpowiednie osoby''.
A nawet zły duch.
Bo wtedy taka osoba ''załamuje się'', ''ma myśli samobójcze'' i taki zły duch jest bardzo zainteresowany taką osobą.
To samo jak źle się dzieje w rodzinie. Złe duchy atakują najsłabsze osoby.
Jeśli widzi,że się tobą ojciec czy matka nie interesuje czy środowisko Ciebie odpycha - to on się Tobą bardzo interesuje. I stajesz się celem dla innych.
Wiem to wszystko jest przykre, ale taka jest prawda.
Później jest tak spotykasz osoby ''dobre''i oni ciebie chcą poznać to jest taka reakcja. Boje się. Uciekam.
Tak jakby nadal było się związanym z przykrymi wydarzeniami i dlatego mam wrażenie że wchodzę znów w podobne relacje.
Czy to jest zamknięcie z głupoty?
Możliwe ale kto jest tak naprawdę głupi.
Dlatego uważam że nawet jak mam racje to jest takie wmawianie.
-I tak ciebie nikt nie słucha
- Jesteś głupia
- nikt ciebie nie lubi
- jesteś nikim
owe zdania TO SA KŁAMSTWA.
Później przywrócić takiego człowieka jest bardzo trudno.
I jak ktoś mi mówi'' Bóg Ciebie kocha''
I patrzę po tych ludziach jakoś tak nie bardzo.
Łamanie takich rzeczy jest trudno.
Najgorzej jak ktoś nie poczuwa się do winy. Czyli ''nie przeprasza''.
To jest w nas takie przekonanie.
Jestem winna bo ktoś tam był zły, bo czegoś nie zrozumiałam, bo komuś się nie podobam, bo ktoś mnie nie lubi, bo tak się ubieram, bo mam taka rodzinę.
Później wciąż ma się takie przekonanie ''coś jest nie tak ze mną''.
Pójdę do psychiatry.
A jak ktoś się dowie to jeszcze bardziej że jest się ''psycho itp.
To są ludzie złośliwi. Może i bardziej chorzy niż ktoś.
Ja myślałam ,ze tylko dzieci potrafią być złośliwe ale ludzie dorośli chyba nie zmieniają się za wiele z wiekiem.
Pewnego dnia siedząc sobie i tak myśląc. Zaczęłam słyszeć słowa.
''Waszej rodzinie brakło ludzkiej życzliwości , ale ja wam łaskę dam''
To jest prawda. Bóg naprawdę dał nam łaskę.

Albin

Zgadza się, Madziu! Diabeł próbuje ograbić nas z resztek godności. Znajduje radość w upokarzaniu ludzi. Próbuje wmówić nam, że nie jesteśmy nic warci i nikt nas nie kocha. Masz rację - to jest kłamstwo. Widać to z biblijnej Księgi Hioba:

"I rzekł Bóg do szatana: Skąd przychodzisz? Szatan odrzekł Jahwe: Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej. Mówi Jahwe do szatana: A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on. Szatan na to do Jahwe: Czyż za darmo Hiob czci Boga? Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył" (Hi. 1:7-11).

serenada

Podobnie jest chyba z kuszeniem Pana Jezusa na pustyni...
Czytam teraz taką książkę Radosława Milczarka Czy możliwe jest życie przed śmiercią? Autor korzysta z Ewangelii św, Mateusza, ale jakoś tak bardziej chyba po buddyjsku. Może ktoś zechce się ustosunkować do fragmentu:
<<"Wtedy też kusiciel powiedział do Jezusa: Jeżeli jesteś Synem Bożym, powiedz, aby te kamienie stały się chlebem". Kiedy jesteśmy w rozterce i nie wiemy, co robić, siły odpowiedzialne za powrót do schematów rozumowych starają się sprytnie podejść siły odpowiedzialne za odczuwanie. To moment, w którym możemy ulec pokusie porzucenia wewnętrznego skupienia na rzecz hedonistycznych uciech pustego konsumpcjonizmu. Słowa diabła znaczą przecież, że możemy odczuwać również na zewnątrz, a zarazem sprawić sobie przyjemność, zaspokajając głód. Słowa …aby te kamienie stały się chlebem są oznaką zaprzestania poszukiwania rozwiązania wewnątrz i wyjściem na zewnątrz siebie, gdzie rządzi rozum.>>[/b][/i]

Albin

Moim zdaniem, to wygląda trochę inaczej. Diabeł chciał, żeby Jezus użył swojej mocy do samolubnych celów. Dziś jest podobnie.Kusiciel chce, by chrześcijanin wykorzystywał swoją siłę, moc, stanowisko, władzę do zaspokajania samolubnych celów, a nie dla dobra innych.