Walka duchowa

Rafael

Ostatnio natrafiłem na rozważanie o grzechach przeciwko Duchowi Świętemu. Zaniepokoiło mnie, że wiele z moich postaw to właśnie takie grzechy. Zaliczyć do nich mogę: zwątpienie w miłość Bożą, bunt wobec rzeczywistości stworzonej przez Boga, prawdy o wolności człowieka, bezsens życia, zatwardziałość wobec zbawiennych natchnień m. in zaprosznenia do udziału we wspólnocie kościelnej.
Jaka jest droga wyjścia z tego wszystkiego? Po przeczytaniu artykułu naszła mnie myśl, że lepiej jest skończyćze sobą, bo nie ma szans na przebaczenie. Czasami wydaje mi się, że Bóg odebiera mi łaskę wiary w to, co objawił właśnie za moje odrzucenie zaproszenia do udziału w pewnej wspólnocie kościelnej, którą deprecjonowałem, chociaż dzięki niej doswiadczałem miłości Bożej. Teraz jestem już w innej wspólnocie, lecz ciągle prześladuje mnie myśl, że odrzuciłem wolę Boga, rezygnując z tamtej. Wydaje mi się, że wiele niepowodzeń, które mnie spotkały to kara za moje odejście.

Użytkownik

Do puki żyjesz masz szansę na przebaczenie. Przecież Bóg wybacza wszystkie grzechy w dobrze odprawionej spowiedzi. Do puki żyjesz możesz liczyć na Miłosierdzie Boże, bo po śmierci będzie już tylko sprawiedliwość Boża.
A jaka jest droga wyjścia z tego wszystkiego? Tak jak pisałem, spowiedź przede wszystkim. A potem pozostaje walczyć z grzechem i nie popełniać go więcej.
A odnośnie niepowiedzeń:
"Nie przejmuj się niepowodzeniami bo je miewa każdy."